Papa.waarbenje.nu? Een heeel lang verhaal dit keer
Door: anieksengers
Blijf op de hoogte en volg Aniek
04 Januari 2011 | Nederland, Amsterdam
Zo….ik ben gebleven bij een woensdag in het jaar 2010…long long time ago!
En in dat jaar zal ik ook verder gaan, komt tie dan hé:
Woensdagavond zouden we met z’n alle ( met z’n alle, met z’n alle, met z’n alle zingen wij….oeps sorry werd even afgeleid ) naar Cabana gaan om het afscheid te “vieren” van Julie en Manon. Klinkt een beetje raar…
Het werd een heel gezellige avond. Niet alleen omdat wij er zelf waren, maar tot onze grote vreugde waren er ook een paar BN’ers te spotten.
Eerst zagen we Jeroen van de Boom ( Jij bent zo ), toen zagen we ook nog Gerard Joling ( Maak me gek ) en in de verte zat ook nog Mario Been ( Nec, Feyenoord ).
Ik vond het erg leuk om te zien, want in Wijchen zie je die mensen nooit…
Dus wij natuurlijk foto’s gemaakt en ik sta op de foto met Gerard Joling! Dat is in 1 woord GE-WEL-DIG, hahaha, mijn moeder zou trots op me zijn….ahum.
De avond werd wel steeds leuker, omdat ze speciaal een klein optreden gingen doen met de live band. Lekker meebléren met de liedjes.
Oja, en die week lagen we ook een keer op het strand en toen lag Waylon opeens naast ons met zijn familie. Ook leuk.
Donderdag had ik nog vakantie en de tijd om de meiden uit te zwaaien. Dat was wel even slikken en ik heb natuurlijk een traantje gelaten. Niet verrassend voor iemand die al huilt als Leonardo DiCaprio dood gaat in de film Titanic.
Toen was het kerstavond ( vrijdag ) en heb ik een avondje met Michel doorgebracht. Ik had weer heerlijk gekookt en jullie raden vast niet wat het was, dus zeg ik het zelf maar: spaghetti. Hij is er niet ziek van geworden, dus ik mag het vaker doen. Juppie :)
Zaterdag was het 1e kerstdag, maar toen hadden we veel regen…dus overdag heb ik weinig gedaan. ’s Avonds gingen we met een groep gourmetten bij het Pleincafé. Dat was erg leuk geregeld. We kregen per 2 personen een bakje met (genoeg) vlees en de rest werd allemaal bijgevuld als je daarom vroeg. Het was echt lekker en ook gezellig omdat het buiten was.
Ondertussen was er in de straat al een feestje aan de gang. Die hadden een paar jongens weer georganiseerd. We kwamen er rond 10 uur aan, dacht ik en gingen rond 1 uur naar huis toe. Gelukkig kon ik zo naar huis rollen. Ik heb er toen toch voor gekozen om gewoon te lopen.
Dan de zondag…ik moet nu heeeel hard nadenken, want ik weet niet meer zo goed wat ik toen heb gedaan. Het spijt me, na 5 minuten nog steeds niet, dus daar kom ik later nog wel op terug.
Ik had inmiddels al 1 weekje vakantie erop zitten, dus nog “maar” 1,5 week te gaan.
De rest van mijn vakantie heb ik lekker gechilled. Voltooid deelwoord van chillen.
Maandag en dinsdag naar het strand geweest. Woensdag heb ik nog even geluncht met mijn stagebegeleidster.
Dinsdag was ik even met Anne wat gaan eten bij Moon, maar nadat ik dit had gedaan voelde ik me al een beetje ziek worden, tenminste mijn maag deed erg pijn…
Ook die avond weinig zin in eten, net als de volgende 4 dagen. Ik leefde eigenlijk op 1 a 2 boterhammen en water, die er eigenlijk meteen weer uit kwamen. Ik zal niet verder in details treden.
Ik heb toen ook veel geslapen, want ik had weinig energie. Woensdag was er ook 80’ & 90’s feestje op Mambo, die ik ook maar heb afgezegd, tot mijn grote spijt. Maar ik wilde er vrijdag met Oud&Nieuw wel bij zijn.
Die vrijdag voelde ik me nog steeds niet goed, maar met een paar paracetamolletjes ( nieuw woord voor in de Dikke van Dale ) wilde ik toch wel gaan, want dit moet je wel meemaken als je op het eiland bent.
We hadden voor die avond een kaartje gekocht voor Mambo, omdat iedereen daar eigenlijk heen ging en mijn grote vriend Geer kwam daar optreden. Totaal niet mijn muziek, maar het gaat erom dat je met elkaar bent.
Het werd toch nog wel een leuke avond en ik was ook ( als enige ) totaal nuchter.
Het was fijn toen Geer klaar was met zingen, want toen kwam er leuke muziek. Rond 2 uur ben ik met nog 2 meiden naar huis gegaan en heb ik de volgende ochtend lekker uitgeslapen met een goddelijke man naast me ( nee, het was niet Geer ) hahaha.
Inmiddels hield ik gedurende de dag de site van Hato in de gaten, want papa zou om 7 uur landen. Gelukkig dat ik nog een paar keer heb gekeken, want hij kwam al om 18.20 lokale tijd aan. We waren gelukkig op tijd, alleen het duurde best wel lang voordat hij zijn koffer had. Geduld is een schone zaak…
Het was erg leuk en gek om papa weer te zien, maar gelukkig was zijn openingszin goed: “hey bruine”. Heb ik toch niet voor niets in de zon gelegen.
Ook vond hij het erg benauwd, terwijl het voor ons best fris was die avond. We zijn dus blijkbaar echt gewend aan deze temperaturen.
Toen we thuis waren hebben de mannen nog een paar biertjes gedronken en zijn we op tijd gaan slapen.
De volgende ochtend waren papa en ik om 7 uur al op en heb ik hem rond 8 uur een gidstour door Punda gegeven.
’s Middags naar het strand, waar hij al is verbrand ( dat rijmt ). En ’s avonds gegeten bij het plein.
Dat was allemaal gisteravond. Ook was Ashanti jarig om 12 uur, dus gingen we met de meiden om 9 uur nog naar Wet & Wild. Gezellig gedanst, ook weer helemaal nuchter, want het ging eindelijk weer beter met eten en met mijn maag. Dus dat wil ik graag zo nog even houden.
Vandaag is het maandag en heb ik uitgeslapen tot 9 uur…papa is even wandelen.
We gaan zo nog naar het strand of zwemmen. En vanavond ga ik nog uit eten voor Ashanti’s verjaardag.
Morgen is mijn laatste vakantiedag, maar nog geen idee wat de planning is. Woensdag moet ik weer stage lopen…zal wel weer wennen zijn, om 6 uur opstaan.
Die stage duurt nog tot 21 januari en dan heb ik nog 1 weekje vrij.
14 januari gaat papa weer weg. 18 januari gaat Michel naar huis. 21 januari gaat Ashanti naar huis. En langzaam ( deze week al ) de rest van de mensen. Dan is helaas het grote avontuur voorbij…
Ik zal proberen nog 1 verhaaltje te schrijven in de laatste week dat ik weg ga. Nog even deze maand bespreken.
Ook papa wil nog even iets schrijven, dus dat komt hieronder nog te staan.
See you soon!
XXX
Ja, we hebben afgesproken dat we onze beide sites voor deze keer samenvoegen. Dus Anieksengers.waarbenjij.nu met papa.waarbenjij.hier . Mijn verhaal begint bij mijn vertrek eergisteren. Dit is voor mij de eerste keer Curacao en zelfs buiten Europa. Dit soort vakanties, sorry stages, waren er in mijn tijd nog niet. Over 11 dagen moet ik helaas al weer gaan. Zit mijn stage er al op.
Zaterdag ben ik rond 12.50 uur opgestegen vanuit Schiphol vanaf de Polderbaan. Een lange zit volgde. Ik probeerde wat te slapen en had geluk dat de plaats naast me vrij was. Dus ik kon af en toe mijn been anders krullen. Daar staat tegenover dat op de stoel daarnaast een man zat die echt ziek was en de hele reis hevig moest hoesten, Bovendien werd ieder hazenslaapje bruut verstoord door een rammelende kar met drank, voedsel, videoschermpjes etc. Dan moest mijn been weer uit het gangpad. Maar de dames voor en achter de kar ontlokten me toch telkens een glimlach. Ik weet niet hoe dat komt.
Vreemd dat je zo`n 11 uur vliegt en om 13.00 uur opstijgt, maar wel de hele reis daglicht houdt. Pas bij het naar buiten lopen op Curaçao, Hato Airport, bleek het ineens donker. Ik moest lang op mijn koffer wachten, zoals Aniek schreef, maar buiten gekomen zag ik Aniek al snel staan. Echt mooi bruin. Natuurlijk een vette omhelzing en toen we klaar waren meldde Michel zich. Ze waren samen gekomen in een auto, die ze op het laatste moment geleend hadden omdat de huurauto van Michel en zijn vrienden in de prak was gereden. Voor mij meteen een bewijs dat ik er goed aan had gedaan mijn rijbewijs niet mee te nemen. Ik ben tenslotte geen Schumacher. Ik bedoel geen schoenmaker.
Michel bleek een aardige jongen, houdt van voetbal en is Ajax supporter, hetgeen voor hem spreekt. Hij moet verstand van voetbal hebben en speelt zelf bij Gazelle Dieren. Duidelijk is merkbaar dat Aniek en hij om elkaar geven en dat is mooi. Jullie zullen hem wel een keer in de Woezik zien, verwacht ik. Ik heb hem helaas tijdelijk uit het huisje van Aniek verdreven, vrees ik. Want er zijn niet meer bedden. Maar hij woont maar 100 meter verderop dus dat komt wel goed. Ik heb Aniek gezegd dat ze gewoon moet doen wat ze wil doen. Ik vind mijn weg wel.
Zaterdag was ik goed moe en ben ik na een paar pilsjes en wat kletsen naar bed gegaan. Aniek woont in een huisje dat onderdeel uitmaakt van een klein complex van woningen, bewoond door studenten van Wereldstage. In de directe omgeving staan ook nog meerdere van dit soort woningen (o.a. die van Michel). Tussendoor staan woningen van lokale bewoners en er staan 2 cafés in de buurt. Een jazz-cafe en nog een. Het centrum van Willemstad is 5 minuten lopen. De warmte na de sneeuw in Nederland was voor mij goed merkbaar. Het regende bij het vliegveld iets en dat was gewoon warm water voor mijn gevoel. Voor mijn bed staat op 1 meter een grote ventilator op een voet en die staat de hele nacht aan. Anders is het niet te harden. Bij Aniek net zo. Er zitten nog wel veel muggen, het is nl. nog net regenseizoen, maar ik heb daar niet zo veel last van. Aniek wel.
Gisteren, zondag, zijn we maar meteen naar het strand gegaan. Mambo beach of het strand daar vlak naast geloof ik. (Cabana beach, pap ) Zo’n 10 minuten met busjes die af en aan rijden. We lagen al rond 11 uur op onze ligstoelen. Ik meteen al behoorlijk verbrand natuurlijk, maar daar moet je even doorheen. Aniek vreest dat ik haar ga inhalen, als het gaat om bruin zijn. Maar dat denk ik niet, maar Michel en ik wijzen haar wel steeds op mijn vorderingen.
Aniek stootte me aan omdat Jeroen van den Boom langs liep. “Jeroen wie?”vroeg ik. Zegt me niets. Ik ken wel Henk van den Boom.
In de dagen dat ik hier ben heb ik al kennis gemaakt met veel van de vrienden en vriendinnen hier van Aniek. Overal zijn we ze al tegen gekomen. Op straat, op het strand en zelfs bij het eten. Het meisje dat ons iets kwam brengen wilde zich ook even voorstellen aan de vader van Aniek. Wel grappig, het is een grote groep jongeren die elkaar kent vanuit de stage, de woonsituatie en natuurlijk het uitgaan. Op het moment dat ik dit schrijf zit er ook weer een groep op de binnenplaats hier buiten.
Gisteren na het strand zijn Aniek, Michel en ik even wat gaan eten bij hun vaste adres. Prima kost, met o.a. dagelijks een “daghap” voor 10 ant. guldens (4,25 ongeveer). Een slimme zet van de uitbater, want zijn terras (je eet hier natuurlijk altijd buiten) zit constant vol. Niet alleen met studenten maar ook met vele toeristen. Michel bleek zo’n beetje vaste klant te zijn. Hij komt hier vrijwel dagelijks. Aniek niet. Zij kookt af en toe zelf, wat ik best knap vind. Ik heb haar zelfs gezegd dat ze nog flink moet aanpoten wil ze alles op krijgen wat ze in voorraad heeft. Nu ik hier ben zal ik af en toe wel wat koken. En degenen die weten hoe ik kook, weten dat dat geen straf is. Ik moet zo meteen aan de gang.
Gisteravond na het eten ging Michel met wat vrienden stappen en Aniek ging met vriendinnen naar Mambo Beach. Daar wilden ze de verjaardag van Ashanti om 12 uur vieren. Ashanti woont aan de overkant van de binnenplaats hier en is haar beste vriendin hier. Rond 9 uur stond hier voor de deur een flinke groep te kletsen, klaar om te gaan. Ik ben lekker hier gebleven en heb even mijn mail gecheckt en wat internet gekeken.
Althans dat schrijf ik hier maar. Want Aniek wil niet dat ik hier ’s avonds alleen ga rondstappen. Toch een geliefde bezigheid van mij. Ik loop graag rond om dingen te bekijken en mijn ogen de kost te geven. Doe ik in elk geval iedere morgen hier. Maar ’s avonds schijnt dat hier niet altijd te kunnen. Dus dan moet ik wachten tot Aniek weg is, haha. Maar een dochter die niet wil dat haar vader alleen over straat gaat is toch de omgekeerde wereld.
Wat ook een openbaring voor me was is het feit dat Aniek achter mij aanloopt om overal de elektrische apparatuur en verlichting uit te schakelen zodra dat niet meer nodig is. Dat is omdat ze hier de elektriciteit steeds moet bijkopen bij het benzinestation! Thuis loop ik juist steeds lampen uit te maken die ze overal aan laat. Ook weer de omgekeerde wereld.
Kortom, ik denk dat dit in alle opzichten een goede leerschool voor haar is. Een leerschool die haar bovendien erg goed bevalt. Dat zie je en dat geeft wel voldoening.
Vandaag zijn Aniek en ik naar een buitenzwembad hier vlakbij gelopen. Michel moest weer beginnen met werken. Hij studeert veiligheidskunde. Het zwembad ligt pal aan de kust. Het bad is tot de rand gevuld en als je op de ligstoelen op de kop van het zwembad ligt en over het water kijkt, lijkt het net of het een geheel vormt met de zee. Erg mooi gemaakt. We hebben er een paar uurtjes gelegen samen, maar zijn wat eerder naar huis gegaan omdat Aniek wat last van haar maag blijft houden. Maar ik ga nu voor haar koken en dan is dat gegarandeerd over.
Ik sluit in de stijl van Aniek af. See you soon! Nog 11 dagen te gaan. Ik weet niet of ik nog een verhaaltje ga schrijven hierna. Of de reacties moeten overweldigend zijn. XXXXX
En in dat jaar zal ik ook verder gaan, komt tie dan hé:
Woensdagavond zouden we met z’n alle ( met z’n alle, met z’n alle, met z’n alle zingen wij….oeps sorry werd even afgeleid ) naar Cabana gaan om het afscheid te “vieren” van Julie en Manon. Klinkt een beetje raar…
Het werd een heel gezellige avond. Niet alleen omdat wij er zelf waren, maar tot onze grote vreugde waren er ook een paar BN’ers te spotten.
Eerst zagen we Jeroen van de Boom ( Jij bent zo ), toen zagen we ook nog Gerard Joling ( Maak me gek ) en in de verte zat ook nog Mario Been ( Nec, Feyenoord ).
Ik vond het erg leuk om te zien, want in Wijchen zie je die mensen nooit…
Dus wij natuurlijk foto’s gemaakt en ik sta op de foto met Gerard Joling! Dat is in 1 woord GE-WEL-DIG, hahaha, mijn moeder zou trots op me zijn….ahum.
De avond werd wel steeds leuker, omdat ze speciaal een klein optreden gingen doen met de live band. Lekker meebléren met de liedjes.
Oja, en die week lagen we ook een keer op het strand en toen lag Waylon opeens naast ons met zijn familie. Ook leuk.
Donderdag had ik nog vakantie en de tijd om de meiden uit te zwaaien. Dat was wel even slikken en ik heb natuurlijk een traantje gelaten. Niet verrassend voor iemand die al huilt als Leonardo DiCaprio dood gaat in de film Titanic.
Toen was het kerstavond ( vrijdag ) en heb ik een avondje met Michel doorgebracht. Ik had weer heerlijk gekookt en jullie raden vast niet wat het was, dus zeg ik het zelf maar: spaghetti. Hij is er niet ziek van geworden, dus ik mag het vaker doen. Juppie :)
Zaterdag was het 1e kerstdag, maar toen hadden we veel regen…dus overdag heb ik weinig gedaan. ’s Avonds gingen we met een groep gourmetten bij het Pleincafé. Dat was erg leuk geregeld. We kregen per 2 personen een bakje met (genoeg) vlees en de rest werd allemaal bijgevuld als je daarom vroeg. Het was echt lekker en ook gezellig omdat het buiten was.
Ondertussen was er in de straat al een feestje aan de gang. Die hadden een paar jongens weer georganiseerd. We kwamen er rond 10 uur aan, dacht ik en gingen rond 1 uur naar huis toe. Gelukkig kon ik zo naar huis rollen. Ik heb er toen toch voor gekozen om gewoon te lopen.
Dan de zondag…ik moet nu heeeel hard nadenken, want ik weet niet meer zo goed wat ik toen heb gedaan. Het spijt me, na 5 minuten nog steeds niet, dus daar kom ik later nog wel op terug.
Ik had inmiddels al 1 weekje vakantie erop zitten, dus nog “maar” 1,5 week te gaan.
De rest van mijn vakantie heb ik lekker gechilled. Voltooid deelwoord van chillen.
Maandag en dinsdag naar het strand geweest. Woensdag heb ik nog even geluncht met mijn stagebegeleidster.
Dinsdag was ik even met Anne wat gaan eten bij Moon, maar nadat ik dit had gedaan voelde ik me al een beetje ziek worden, tenminste mijn maag deed erg pijn…
Ook die avond weinig zin in eten, net als de volgende 4 dagen. Ik leefde eigenlijk op 1 a 2 boterhammen en water, die er eigenlijk meteen weer uit kwamen. Ik zal niet verder in details treden.
Ik heb toen ook veel geslapen, want ik had weinig energie. Woensdag was er ook 80’ & 90’s feestje op Mambo, die ik ook maar heb afgezegd, tot mijn grote spijt. Maar ik wilde er vrijdag met Oud&Nieuw wel bij zijn.
Die vrijdag voelde ik me nog steeds niet goed, maar met een paar paracetamolletjes ( nieuw woord voor in de Dikke van Dale ) wilde ik toch wel gaan, want dit moet je wel meemaken als je op het eiland bent.
We hadden voor die avond een kaartje gekocht voor Mambo, omdat iedereen daar eigenlijk heen ging en mijn grote vriend Geer kwam daar optreden. Totaal niet mijn muziek, maar het gaat erom dat je met elkaar bent.
Het werd toch nog wel een leuke avond en ik was ook ( als enige ) totaal nuchter.
Het was fijn toen Geer klaar was met zingen, want toen kwam er leuke muziek. Rond 2 uur ben ik met nog 2 meiden naar huis gegaan en heb ik de volgende ochtend lekker uitgeslapen met een goddelijke man naast me ( nee, het was niet Geer ) hahaha.
Inmiddels hield ik gedurende de dag de site van Hato in de gaten, want papa zou om 7 uur landen. Gelukkig dat ik nog een paar keer heb gekeken, want hij kwam al om 18.20 lokale tijd aan. We waren gelukkig op tijd, alleen het duurde best wel lang voordat hij zijn koffer had. Geduld is een schone zaak…
Het was erg leuk en gek om papa weer te zien, maar gelukkig was zijn openingszin goed: “hey bruine”. Heb ik toch niet voor niets in de zon gelegen.
Ook vond hij het erg benauwd, terwijl het voor ons best fris was die avond. We zijn dus blijkbaar echt gewend aan deze temperaturen.
Toen we thuis waren hebben de mannen nog een paar biertjes gedronken en zijn we op tijd gaan slapen.
De volgende ochtend waren papa en ik om 7 uur al op en heb ik hem rond 8 uur een gidstour door Punda gegeven.
’s Middags naar het strand, waar hij al is verbrand ( dat rijmt ). En ’s avonds gegeten bij het plein.
Dat was allemaal gisteravond. Ook was Ashanti jarig om 12 uur, dus gingen we met de meiden om 9 uur nog naar Wet & Wild. Gezellig gedanst, ook weer helemaal nuchter, want het ging eindelijk weer beter met eten en met mijn maag. Dus dat wil ik graag zo nog even houden.
Vandaag is het maandag en heb ik uitgeslapen tot 9 uur…papa is even wandelen.
We gaan zo nog naar het strand of zwemmen. En vanavond ga ik nog uit eten voor Ashanti’s verjaardag.
Morgen is mijn laatste vakantiedag, maar nog geen idee wat de planning is. Woensdag moet ik weer stage lopen…zal wel weer wennen zijn, om 6 uur opstaan.
Die stage duurt nog tot 21 januari en dan heb ik nog 1 weekje vrij.
14 januari gaat papa weer weg. 18 januari gaat Michel naar huis. 21 januari gaat Ashanti naar huis. En langzaam ( deze week al ) de rest van de mensen. Dan is helaas het grote avontuur voorbij…
Ik zal proberen nog 1 verhaaltje te schrijven in de laatste week dat ik weg ga. Nog even deze maand bespreken.
Ook papa wil nog even iets schrijven, dus dat komt hieronder nog te staan.
See you soon!
XXX
Ja, we hebben afgesproken dat we onze beide sites voor deze keer samenvoegen. Dus Anieksengers.waarbenjij.nu met papa.waarbenjij.hier . Mijn verhaal begint bij mijn vertrek eergisteren. Dit is voor mij de eerste keer Curacao en zelfs buiten Europa. Dit soort vakanties, sorry stages, waren er in mijn tijd nog niet. Over 11 dagen moet ik helaas al weer gaan. Zit mijn stage er al op.
Zaterdag ben ik rond 12.50 uur opgestegen vanuit Schiphol vanaf de Polderbaan. Een lange zit volgde. Ik probeerde wat te slapen en had geluk dat de plaats naast me vrij was. Dus ik kon af en toe mijn been anders krullen. Daar staat tegenover dat op de stoel daarnaast een man zat die echt ziek was en de hele reis hevig moest hoesten, Bovendien werd ieder hazenslaapje bruut verstoord door een rammelende kar met drank, voedsel, videoschermpjes etc. Dan moest mijn been weer uit het gangpad. Maar de dames voor en achter de kar ontlokten me toch telkens een glimlach. Ik weet niet hoe dat komt.
Vreemd dat je zo`n 11 uur vliegt en om 13.00 uur opstijgt, maar wel de hele reis daglicht houdt. Pas bij het naar buiten lopen op Curaçao, Hato Airport, bleek het ineens donker. Ik moest lang op mijn koffer wachten, zoals Aniek schreef, maar buiten gekomen zag ik Aniek al snel staan. Echt mooi bruin. Natuurlijk een vette omhelzing en toen we klaar waren meldde Michel zich. Ze waren samen gekomen in een auto, die ze op het laatste moment geleend hadden omdat de huurauto van Michel en zijn vrienden in de prak was gereden. Voor mij meteen een bewijs dat ik er goed aan had gedaan mijn rijbewijs niet mee te nemen. Ik ben tenslotte geen Schumacher. Ik bedoel geen schoenmaker.
Michel bleek een aardige jongen, houdt van voetbal en is Ajax supporter, hetgeen voor hem spreekt. Hij moet verstand van voetbal hebben en speelt zelf bij Gazelle Dieren. Duidelijk is merkbaar dat Aniek en hij om elkaar geven en dat is mooi. Jullie zullen hem wel een keer in de Woezik zien, verwacht ik. Ik heb hem helaas tijdelijk uit het huisje van Aniek verdreven, vrees ik. Want er zijn niet meer bedden. Maar hij woont maar 100 meter verderop dus dat komt wel goed. Ik heb Aniek gezegd dat ze gewoon moet doen wat ze wil doen. Ik vind mijn weg wel.
Zaterdag was ik goed moe en ben ik na een paar pilsjes en wat kletsen naar bed gegaan. Aniek woont in een huisje dat onderdeel uitmaakt van een klein complex van woningen, bewoond door studenten van Wereldstage. In de directe omgeving staan ook nog meerdere van dit soort woningen (o.a. die van Michel). Tussendoor staan woningen van lokale bewoners en er staan 2 cafés in de buurt. Een jazz-cafe en nog een. Het centrum van Willemstad is 5 minuten lopen. De warmte na de sneeuw in Nederland was voor mij goed merkbaar. Het regende bij het vliegveld iets en dat was gewoon warm water voor mijn gevoel. Voor mijn bed staat op 1 meter een grote ventilator op een voet en die staat de hele nacht aan. Anders is het niet te harden. Bij Aniek net zo. Er zitten nog wel veel muggen, het is nl. nog net regenseizoen, maar ik heb daar niet zo veel last van. Aniek wel.
Gisteren, zondag, zijn we maar meteen naar het strand gegaan. Mambo beach of het strand daar vlak naast geloof ik. (Cabana beach, pap ) Zo’n 10 minuten met busjes die af en aan rijden. We lagen al rond 11 uur op onze ligstoelen. Ik meteen al behoorlijk verbrand natuurlijk, maar daar moet je even doorheen. Aniek vreest dat ik haar ga inhalen, als het gaat om bruin zijn. Maar dat denk ik niet, maar Michel en ik wijzen haar wel steeds op mijn vorderingen.
Aniek stootte me aan omdat Jeroen van den Boom langs liep. “Jeroen wie?”vroeg ik. Zegt me niets. Ik ken wel Henk van den Boom.
In de dagen dat ik hier ben heb ik al kennis gemaakt met veel van de vrienden en vriendinnen hier van Aniek. Overal zijn we ze al tegen gekomen. Op straat, op het strand en zelfs bij het eten. Het meisje dat ons iets kwam brengen wilde zich ook even voorstellen aan de vader van Aniek. Wel grappig, het is een grote groep jongeren die elkaar kent vanuit de stage, de woonsituatie en natuurlijk het uitgaan. Op het moment dat ik dit schrijf zit er ook weer een groep op de binnenplaats hier buiten.
Gisteren na het strand zijn Aniek, Michel en ik even wat gaan eten bij hun vaste adres. Prima kost, met o.a. dagelijks een “daghap” voor 10 ant. guldens (4,25 ongeveer). Een slimme zet van de uitbater, want zijn terras (je eet hier natuurlijk altijd buiten) zit constant vol. Niet alleen met studenten maar ook met vele toeristen. Michel bleek zo’n beetje vaste klant te zijn. Hij komt hier vrijwel dagelijks. Aniek niet. Zij kookt af en toe zelf, wat ik best knap vind. Ik heb haar zelfs gezegd dat ze nog flink moet aanpoten wil ze alles op krijgen wat ze in voorraad heeft. Nu ik hier ben zal ik af en toe wel wat koken. En degenen die weten hoe ik kook, weten dat dat geen straf is. Ik moet zo meteen aan de gang.
Gisteravond na het eten ging Michel met wat vrienden stappen en Aniek ging met vriendinnen naar Mambo Beach. Daar wilden ze de verjaardag van Ashanti om 12 uur vieren. Ashanti woont aan de overkant van de binnenplaats hier en is haar beste vriendin hier. Rond 9 uur stond hier voor de deur een flinke groep te kletsen, klaar om te gaan. Ik ben lekker hier gebleven en heb even mijn mail gecheckt en wat internet gekeken.
Althans dat schrijf ik hier maar. Want Aniek wil niet dat ik hier ’s avonds alleen ga rondstappen. Toch een geliefde bezigheid van mij. Ik loop graag rond om dingen te bekijken en mijn ogen de kost te geven. Doe ik in elk geval iedere morgen hier. Maar ’s avonds schijnt dat hier niet altijd te kunnen. Dus dan moet ik wachten tot Aniek weg is, haha. Maar een dochter die niet wil dat haar vader alleen over straat gaat is toch de omgekeerde wereld.
Wat ook een openbaring voor me was is het feit dat Aniek achter mij aanloopt om overal de elektrische apparatuur en verlichting uit te schakelen zodra dat niet meer nodig is. Dat is omdat ze hier de elektriciteit steeds moet bijkopen bij het benzinestation! Thuis loop ik juist steeds lampen uit te maken die ze overal aan laat. Ook weer de omgekeerde wereld.
Kortom, ik denk dat dit in alle opzichten een goede leerschool voor haar is. Een leerschool die haar bovendien erg goed bevalt. Dat zie je en dat geeft wel voldoening.
Vandaag zijn Aniek en ik naar een buitenzwembad hier vlakbij gelopen. Michel moest weer beginnen met werken. Hij studeert veiligheidskunde. Het zwembad ligt pal aan de kust. Het bad is tot de rand gevuld en als je op de ligstoelen op de kop van het zwembad ligt en over het water kijkt, lijkt het net of het een geheel vormt met de zee. Erg mooi gemaakt. We hebben er een paar uurtjes gelegen samen, maar zijn wat eerder naar huis gegaan omdat Aniek wat last van haar maag blijft houden. Maar ik ga nu voor haar koken en dan is dat gegarandeerd over.
Ik sluit in de stijl van Aniek af. See you soon! Nog 11 dagen te gaan. Ik weet niet of ik nog een verhaaltje ga schrijven hierna. Of de reacties moeten overweldigend zijn. XXXXX
-
03 Januari 2011 - 23:44
Lieke:
Hoii aniekje, en vader!
Wat een leuk verhaal! Je mag trots op aniek zijn! Dat ben ik iig wel :D!
Nog even en dan ben je weer terug in het koude nl.. Zal je zwaar vallen haha!
Maaaaar denk aan die mooie nageltjes en een gezellig diner voor twee ;). (Dit geldt eigenlijk voor aniek, al mag vaders natuurlijk ook een keer langskomen voor een nieuwe set gelnagels :p)
Tot snel mop!
Dikke kus -
03 Januari 2011 - 23:45
Lieke:
He verdorie, vergeet ik het alsnog.. Beste wensen voor jullie beiden :D!
Xxx -
04 Januari 2011 - 12:20
Heee Aniekje & Daddy:
Wat een geweldige verhalen,
vol trots vertel ik kleine stukjes aan mijn moeder die dan mee lacht!
Jullie hebben dezelfde leuke manier van typen!
Aniek: Ooo wat ben ik blij om jou straks weer te zien! heb je echt gemist, en wil alles horen TOT IN DE DETAILS! Geniet van je laatste weekjes, wel jammer dat iedereen nu langzaam weggaat, maar jullie zullen vast wel contact houden!
I LOVE YOU!
Papa van Aniek: Voetbal voetbal voetbal, ben je eindelijk in Curacao, gaat het nog over voetbal.. MANNEN!! Geniet er nog van, want voor je het weet ben je weer in dit koude kikkerlandje.! -
04 Januari 2011 - 12:21
Robin:
Dat verhaaltje: heey aniekje & daddy was van mij! :P -
04 Januari 2011 - 12:37
Michel:
Jullie hebben jullie best echt gedaan!! Mijn complimenten. Aniek, ik heb mijn reis met één dag verlengd. Dit heb ik speciaal voor jou gedaan, gewoon omdat het kan en omdat ik van je hou :$. Ik zal mijn verborgen talenten wel eens laten zien bij Woezik ;). -
04 Januari 2011 - 12:42
Jordan:
Hee aniek en papa aniek,
super leuk reisverslag en veel plezier nog met ze 2e/3e!! Ps: papa aniek mag van mij wel vaker een reisverslag plaatsen!
Gr. Huisgenoot van Michel/ mede integrale veiligheidskundige -
04 Januari 2011 - 13:31
Anne:
Hee Aniek en Ton,
Wat een super leuke verhalen. En ook fijn om te lezen. Jullie mogen van mij ook wel vaker verhalen schrijven.
Hopelijk knapt Aniek inderdaad van de kookkunsten van Ton op, is ook niet leuk als je, je niet zo lekker voelt.
Nog HEEL VEEL plezier daar en geniet van alles (weer, cocktails, eten, michel etc.)!
Ik ben iig benieuwd naar de energiebewuste,kakkerlakkenbestrijdster,grootste Joling fan, en negerin:Aniek. Als jullie terug komen.
Dikke kus en heel veel liefde! -
04 Januari 2011 - 17:40
Anita:
Zou die kerstkaart die ons Wim van "Geer" gehad heeft dan toch voor Aniek zijn bedoeld? -
04 Januari 2011 - 20:07
PRISCILLA:
Heeeey hallootjes!!
Wat een heeeeerlijke vethalen!! Leuk om van allebei te leze!!!
Ennuh sniekske jeroen vd boom was op t etam feest kirste staat met em op foto nja ze staat er zchter whahaha en rn en al je trug bent moet ke meteen langs kome!!!
Geniet nog ff daar meis!!
Tot gauw xx pris -
04 Januari 2011 - 20:23
Ellen Sengers:
Hai Aniek
De beste wensen voor 2011.
Klinkt als een goed begin zo samen met je vader ( ondanks de maagklachten)
Geniet nog maar lekker van je tijd daar want voor je het weet fiets je weer door Wijchen!!
En hier is het koud, en glad, en nat, en donker, en saai...........
groetjes Ellen x -
04 Januari 2011 - 20:47
Wim En Hanny:
Hallo Aniek en Ton,
Aniek, zo bijzonder is het niet om naast Waylon te liggen. Hanny ligt iedere dag naast mij!! (zonder familie).
Aniek en Ton, leuk om te lezen dat jullie het zo goed naar de zin hebben.
Geniet er nog maar even van.
Groetjes Wim xxxx -
04 Januari 2011 - 21:22
Lara:
Hee Aniek & vader van Aniek,
wat een leuk verhaal zeg! Zo te horen hebben jullie het beiden goed naar jullie zin! Jeroen wie? Hahaha, dat vond ik echt grappig. Zou ook echt een opmerking voor mijn vader zijn, hihi. De tijd vliegt echt voorbij joh, nog even en dan ben je weer in dit koude kikkerlandje. Ik ben echt benieuwd hoe bruin je bent, dadelijk herkennen de leraren je niet meer. Haha. Nou meis, heel erg veel plezier nog & ontspan nog even extra voordat je weer in dit koude stresslandje bent, hihi. Veel liefs & dikke kus -
05 Januari 2011 - 07:37
Mam:
Tsjonge,jonge.....eerst Adje, nu weer Geer.....boffen hoor, maar ik ben niet jaloers.....ik heb er eentje met Rapael.... -
05 Januari 2011 - 09:49
Marieke:
fijn dat jullie het goed naar je zin hebben ..
krijg al heimwee als ik de strandnamen hoor ! ....
ja dat krijg je met slapende leden he ton!! lekker op een strandbedje liggen ,en aniek vertel je niet dat papa mister woezik is .. ook een beroemdheid in wijchen (haha)
-
05 Januari 2011 - 13:37
Wen En Luuk:
Ha lieverd!
wilde je even zeggen: geniet lekker van je laatste weekjes daar en dan kom maar lekker naar huis want ik heb je echt super gemist en onze kleine man wil je ook wel eens zien.
hoe gaat het daar? gezellig met jullie pap!!
doe hem de groetjes van ons en we zien je snel
hele dikke kus van ons -
05 Januari 2011 - 14:17
Evers:
Dag Mevr. Aniek en Dhr. Vader,
Jullie kennen mij niet, maar ik jullie onderhand al wel een beetje als gevolg van de één en al positieve verhalen van Michel. Michel is 1 van mijn beste maatjes en ik ben dat volgens mij ook van hem, haha... Middels dit berichtje wil ik jullie even vertellen dat het (voordat michel naar Curacau verdween) de gewooonte was voor ons om samen 5 keer per week te trainen. Deze wekelijkse bezigheid zou na zijn stage ook zijn vervolg zeker weervinden. Niets kon dit in de weg staan!! Tot op het moment dat Dhr. Michel via de telefoon zeer lovende verhalen begon te vertellen over een dame, genaamd Aniek. Meteen al besprong mij het gevoel dat ik waarschijnlijk enkele keren per week alleen zal moeten gaan trainen. Dit gevoel bleek juist op het moment dat Michel mij voorzichtig via de telefoon vertelde dat hij waarschijnlijk niet meer 5 keer per week kon trainen omdat hij nu een meisje had waar hij ook graag tijd aan ging besteden. Nu zou ik hier boos om kunnen worden, maar gezien het feit dat het hier om Michel gaat, kan ik alleen maar gelukkig voor hem zijn en jullie kan ik met alle zekerheid melden dat er geen grotere topgoser te treffen valt. Aniek, ik ga er vanuit dat we elkaar binnenkort wel een keer ontmoeten. Althans, ik gok dat Michel hier wel vaart achter zet. Fijne tijd nog even daar en veilige terugreis.
Groeten, Evers -
05 Januari 2011 - 14:18
De Fransmannetjes:
Hallo Aniek en Ton,
De allerbeste wensen nog voor 2011...Geniet samen nog van een fijne vakantie en zeker van de zon.
We zien jullie gauw weer in Wijchen.
Groetjes Paul, Marjon en fans -
05 Januari 2011 - 16:00
Wilbert Stoffelen:
Oke oke mensen, ik hoor te veel positieve verhalen over die Michel. Nu even een realistisch verhaaltje. Michel is een redelijk aardige jongen en is inderdaad tot over zijn oren verliefd op Aniek. Het is echt niet meer normaal. Woorden zoals I’M IN LOVE kunnen spontaan op een willekeurig moment uit zijn mond komen rollen. Sinds dat hij Aniek heeft leren kennen is hij bijna alleen maar in de Cave of Love (lees: haar kamer). Misschien is het maar goed dat je vader even langskomt Aniek, zo ziet deze jongen ook eens zijn eigen kamer en huisgenoten.
Daddy, u bent misschien geen Schumacher, maar Michel zeker wel. Hij wil altijd keihard doorrijden en begint te schelden als er een auto voor hem rijdt die niet doorrijdt. Woorden zoals *#^! en %#@*!!! komen dan ook regelmatig voorbij. Het grootste nadeel is zijn verstand van voetbal. Dat is er gewoon niet. Dat hoef ik verder niet toe te lichten als je ziet voor wat voor club die is. Ik durf dit woord nog niet eens in mijn reactie te zetten.
Verder, meneer Aniek’s vader, vind ik dat u een heel mooi verhaal heeft geschreven dat moet u zeker nog een keer gaan doen. Heb me uitstekend vermaakt. Het is alleen jammer dat u zo’n verkeerd beeld van die Michel heeft. Nog een fijne stage…
gr. De Meesterknecht -
05 Januari 2011 - 18:47
Ria En Chris:
Hoi allebei, Leuk om jullie verslag te lezen. Aniek, hou je je vader 's avonds wel in de gaten zodat hij niet alleen de straat op gaat???? Veel plezier nog!
Groetjes Ria en Chris -
05 Januari 2011 - 19:57
Wilbert Stoffelen:
Hee Aniek,
Ja leuk he, ik ook van jou:D
Ayo tot binnekort -
05 Januari 2011 - 21:01
Manon:
Hay lieve Aniek en papa van Aniek,
Ik had je natuurlijk al gesproken van de week, maar toch nog even een reactie. Super om het verhaal van je vader te lezen over "onze" omgeving..
Zo te lezen pas je ook erg goed op je vader haha dat hij 's avonds niet alleen over straat mag van jou.. Dan draaien de rollen zich toch even om.
Na het lezen en horen van jullie verhalen zou ik best nog even naar jullie terugwillen om even lekker gek te doen met jou en Ashanti en natuurlijk ook met alle andere lieve huisgenootjes..
Geniet van je laatste weken en pas goed op je vader haha..
We houden contact en als je weer in het koude NL bent, dan spreken we snel af!
Ayoo dushi xx -
05 Januari 2011 - 21:41
Lisa:
Hee Aniek,
Al veel over je gehoord en nu ook je site aan het lezen, erg leuk :) Wie weet zien we elkaar een keer in NL.
Gr voor Mies.
Groetjes,
Lisa. -
06 Januari 2011 - 13:42
Cees Vendel:
Hoi Aniek en Ton,
Ik ben Cees (uit Koeba!!) en een collega van Ton (ben goed bij gekomen van de heerlijke Woezikse oliebollen). Ik ben erg blij dat Ton (na een klein beetje aandringen van mij) besloten heeft om Aniek op te zoeken. Dat is once in a lifetime !
Ton, ik moet je helaas ook adviseren om 's avonds NIET alleen te gaan wandelen. Erg jammer maar wel waar.
's morgens is 't gelukkig nog wel goed mogelijk als je goed oplet. Ik ben er van overtuigd dat dit samenzijn jullie altijd bij zal blijven en dat is nu al een prachtige herinnering. Have Fun ! -
06 Januari 2011 - 13:49
Cees Vendel:
Oh ja !
Ik was iets heel belangrijks vergeten.
Feliz y Bon Aña Nobo !!!
Happy New Year !!!
Alle goeds voor 2011, de start is in ieder geval perfect, of niet soms ?
Cees -
06 Januari 2011 - 18:33
Sjaak En Marieke:
Hee Ton en Aniek, dikke pret daar in dat lekkere warme oordje, gezien het aantal reacties kun je misschien nog wel een keer een verslagje maken Ton. Geniet van het samenzijn en.... misschien is het nog niet zo verkeerd dat Aniek op haar vader past want je weet maar nooit wat die daar allemaal uitvreet (ha ha)
gr's uit het natte koude donkere Nederland -
13 Januari 2011 - 17:52
Yvonne:
Het grote aftellen is begonnen......
Geniet nog maar lekker, het is hier weer huilen met de pet, de zuidwester en de paraplu op. We zullen jaloers zijn op je bruine kleurtje!! Groeten aan je vader.
En al die mensen die dan vóór jou zijn vertrokken zitten hier weer op je te wachten....heerlijk idee toch!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
