Second week
Blijf op de hoogte en volg Aniek
16 Oktober 2015 | Suriname, Paramaribo
De tweede week is alweer bijna voorbij. De tijd gaat toch wel snel hier!
Zaterdag zijn we met een groep gaan eten bij een bar waar je ook pizza kunt bestellen. We waren daar rond 20.00 uur. Het duurde even voordat we werden geholpen, maar de drank (en dan spreek ik niet zozeer over alcohol) stond snel op tafel. Het eten duurde wat langer, want ze hadden maar één pizzaoven en het restaurant zat best wel vol. Gelukkig kon je wel bij een van je andere tafelgenoten kwijlend toekijken hoe hij/zij de pizza nuttigde, want iedereen kreeg om de beurt zijn of haar pizza/maaltijd, haha. Van tegelijk serveren hadden ze hier niet gehoord.
Maandag begon mijn eerste “volle” week bij het kinderhuis. De groep kinderen bestaat uit ongeveer twaalf kinderen. De jongste is vier jaar oud en de oudste is vijftien. Er wonen vanuit een aantal gezinnen meerdere kinderen op de groep. Ik was daar rond 14.00 en de kinderen hadden net hun warme maaltijd op en zaten/speelden met z’n allen rondom de bank in de “woonkamer”. Activiteiten worden niet echt aangeboden, dus de kinderen vermaken zich veelal zelf met fantasiespel. Rond 14.00-14.30 uur gaan de kinderen naar boven, want dan hebben zij rustmoment. De kinderen slapen met z’n allen op één slaapkamer, uiteraard jongens en meisje apart. Ook de leiding slaapt ’s nachts op deze slaapkamer. Je kunt je voorstellen dat een rustmoment niet helemaal rustig verloopt, omdat de kinderen elkaar bezig houden. De oudere kinderen willen en gaan meestal slapen, de jongste kinderen spelen. Toch is het niet heel onrustig. Van de kinderen wordt namelijk verwacht dat zij op hun bed blijven en daar spelen/lezen et cetera. Ik zit meestal bij de meisjesslaapkamer en de leidster bij de jongensslaapkamer. Soms ga ik er gezellig bijzitten en speel/klets ik met de kinderen. Dit is geen probleem, zolang het rustig blijft. Na het rustmoment (15.30) is het tijd voor huiswerkbegeleiding. De juf die hiervoor komt, is er meestal al als ik er ben (14.00), maar wacht dan beneden tot de kinderen komen. Ze leest de krant, bereid wat voor en/of praat wat met het overige personeel.
Dit was de eerste week van huiswerkbegeleiding, dus afspraken waren nog niet helemaal voor iedereen helder. Wij kwamen gisteren namelijk om 15.30 naar beneden, maar de juf zei dat huiswerkbegeleiding pas om 16.00 begint, dus moesten ze weer naar boven. Maar de leidster dacht juist weer anders, dus na wat overleg zijn we toch maar meteen begonnen om 15.30. De juf zou dan wel eerder stoppen.
De huiswerkbegeleiding vindt plaats in een klein lokaaltje in het huis. Hier staat één lange tafel waaraan alle kinderen zitten. Ook staat er een schoolbord en zijn er schriften, pennen en andere benodigdheden aanwezig. Van structuur was begin van de week nog niet echt sprake, dat begint langzaam te komen. De kinderen hebben vanuit school allemaal schriftjes waar zij in kunnen werken. Als zij het af hebben, moeten ze het laten controleren bij de juf. Dan eventueel verbeteren en/of ze krijgen nog wat extra stof om te maken. Mijn taak richt zich vooral op het individueel begeleiden van de kinderen die vragen hebben. Ik ben dan vooral didactisch bezig. Ze spreken hier in de rekenboeken nog over kwartjes en dubbeltjes. Nos-tal-gie.
De kinderen die klaar zijn, mogen gaan lezen, maar de helft van de kinderen loopt een beetje rond in het lokaal, gaat op het bord tekenen en/of speelt met het speelgoed wat er staat. Persoonlijk vind ik dat twee uur huiswerkbegeleiding erg lang is. Officieel zijn we om 18.00 uur klaar. In het begin van de week moesten de kinderen tot 18.00 uur wachten, omdat dat nou eenmaal de afspraak was. Zie je het al voor je, kinderen die klaar zijn en lang moeten wachten tot zij iets anders mogen doen….dat verliep niet helemaal soepel.
Om 18.00 moeten de kinderen baden, zo noemen ze dat hier. Hierdoor hebben ze dus helemaal geen tijd meer om (buiten) te spelen. Van de week hebben we voorgesteld om rond half 6 te stoppen (de kinderen die klaar zijn en dat zijn ze meestal allemaal), zodat zij nog even buiten kunnen spelen. Hier was de juf het wel mee eens (én de kinderen ook), maar dit moest dan wel eerst overlegd worden met de leidster. Het was gelukkig helemaal prima. Ik blij, de kinderen blij, iedereen blij . De kinderen hebben mij buiten nog een spel aangeleerd, die spelen we nu bijna elke middag. Het enige wat hiervoor nodig is, is één stoepkrijtje. De overige kinderen spelen op speeltoestellen of vermaken zich met fietsjes, bladeren, rennen, lezen et cetera. Mooi om te zien dat ze met weinig toch veel plezier kunnen hebben. De leidsters zitten buiten meestal op een stoel erbij. Ik vind het juist leuk om met de kinderen bezig te zijn, daarvoor ben ik hier tenslotte.
Op dinsdag is er geen huiswerkbegeleiding en moet ik om 08.00 beginnen. De kinderen zijn dan naar school, maar dan begeleid ik een jongetje van 5. Hij moet overdag naar de peuterspeelzaal, maar dit is tot op heden nog niet geregeld. Het is een heerlijk ventje, hij lacht om alles. Hij heeft een taalachterstand en kan moeilijk communiceren. Langzaamaan leert hij steeds meer woordjes. Als ik ergens zit en ik moet meekomen, pakt hij mijn hand en zegt hij: “kom”. Als hij iets heeft gekleurd en ik vraag wie dat heeft gedaan, wijst hij met een vinger naar zichzelf en zegt hij: “me”. Hij ziet er veel kleiner uit dan dat hij is. Ook zijn broertje heeft moeite met communiceren. Het mooie is dat zij het meeste wel begrijpen wat je zegt. Lichamelijk kun je (helaas) ook nog steeds de gevolgen van hun verleden zien. Heftig, maar vooral schrijnend om te zien. Mooi dat ze nu op een plek zijn waar ze rust, regelmaat en veiligheid ervaren.
Er zijn nog zoveel dingen die ik tussentijds heb opgeschreven over het werk. Ik schrijf tussendoor de verschillen met Nederland op, zodat ik hier later nog een op terug kan kijken. Niet alles is even netjes/respectvol om online te publiceren, dus dat doe ik dan ook niet.
Ik heb deze week helaas al zes kakkerlakken moeten verwijderen uit mijn leven. Wat zijn die beesten eng, vooral als ze zo uit het niets verschijnen. Ik kan nu wel beamen dat als er één kakkerlak is, dat er dan altijd nog een is. Ik kwam de douche op en toen lag er al een hele grote op z’n rug……gelukkig had ik insectenspray gekocht en heb ik wat op ‘m gesprayd. Toen deze helaas was gesneuveld, wilde ik gaan douchen, maar toen zat er weer zo’n basterd naar me te kijken. “Hey Aniek, leuk je te ontmoeten.” Insgelijks dacht ik, maar toch kwam daar weer de insectenspray tevoorschijn. Die beesten kunnen rennen, echt niet normaal. Vanaf de eerste spray rende hij het hele douchehok door, maar ik bleef volhouden. Zo lang totdat ik zelf bijna nokkie ging van de gassen, maar hij was wel dood. Ik heb ‘m weggespoeld door het putje en er een stop op gezet. Hopelijk komen er dan minder kakkerlakken….
Ook heb ik deze week met Michel geskyped en hebben we samen het Nederlands elftal gekeken, haha. Ro-man-tisch. Woensdag waren we 5 jaar samen, gek dat we dan niet samen zijn. Maar goed, nog zes weekjes en dan zien we elkaar weer :-)
Al met al, een week met weer veel ervaringen, spanningen en plezier. Op naar een nieuwe week!
Veel liefs vanuit hier!
X
Zaterdag zijn we met een groep gaan eten bij een bar waar je ook pizza kunt bestellen. We waren daar rond 20.00 uur. Het duurde even voordat we werden geholpen, maar de drank (en dan spreek ik niet zozeer over alcohol) stond snel op tafel. Het eten duurde wat langer, want ze hadden maar één pizzaoven en het restaurant zat best wel vol. Gelukkig kon je wel bij een van je andere tafelgenoten kwijlend toekijken hoe hij/zij de pizza nuttigde, want iedereen kreeg om de beurt zijn of haar pizza/maaltijd, haha. Van tegelijk serveren hadden ze hier niet gehoord.
Maandag begon mijn eerste “volle” week bij het kinderhuis. De groep kinderen bestaat uit ongeveer twaalf kinderen. De jongste is vier jaar oud en de oudste is vijftien. Er wonen vanuit een aantal gezinnen meerdere kinderen op de groep. Ik was daar rond 14.00 en de kinderen hadden net hun warme maaltijd op en zaten/speelden met z’n allen rondom de bank in de “woonkamer”. Activiteiten worden niet echt aangeboden, dus de kinderen vermaken zich veelal zelf met fantasiespel. Rond 14.00-14.30 uur gaan de kinderen naar boven, want dan hebben zij rustmoment. De kinderen slapen met z’n allen op één slaapkamer, uiteraard jongens en meisje apart. Ook de leiding slaapt ’s nachts op deze slaapkamer. Je kunt je voorstellen dat een rustmoment niet helemaal rustig verloopt, omdat de kinderen elkaar bezig houden. De oudere kinderen willen en gaan meestal slapen, de jongste kinderen spelen. Toch is het niet heel onrustig. Van de kinderen wordt namelijk verwacht dat zij op hun bed blijven en daar spelen/lezen et cetera. Ik zit meestal bij de meisjesslaapkamer en de leidster bij de jongensslaapkamer. Soms ga ik er gezellig bijzitten en speel/klets ik met de kinderen. Dit is geen probleem, zolang het rustig blijft. Na het rustmoment (15.30) is het tijd voor huiswerkbegeleiding. De juf die hiervoor komt, is er meestal al als ik er ben (14.00), maar wacht dan beneden tot de kinderen komen. Ze leest de krant, bereid wat voor en/of praat wat met het overige personeel.
Dit was de eerste week van huiswerkbegeleiding, dus afspraken waren nog niet helemaal voor iedereen helder. Wij kwamen gisteren namelijk om 15.30 naar beneden, maar de juf zei dat huiswerkbegeleiding pas om 16.00 begint, dus moesten ze weer naar boven. Maar de leidster dacht juist weer anders, dus na wat overleg zijn we toch maar meteen begonnen om 15.30. De juf zou dan wel eerder stoppen.
De huiswerkbegeleiding vindt plaats in een klein lokaaltje in het huis. Hier staat één lange tafel waaraan alle kinderen zitten. Ook staat er een schoolbord en zijn er schriften, pennen en andere benodigdheden aanwezig. Van structuur was begin van de week nog niet echt sprake, dat begint langzaam te komen. De kinderen hebben vanuit school allemaal schriftjes waar zij in kunnen werken. Als zij het af hebben, moeten ze het laten controleren bij de juf. Dan eventueel verbeteren en/of ze krijgen nog wat extra stof om te maken. Mijn taak richt zich vooral op het individueel begeleiden van de kinderen die vragen hebben. Ik ben dan vooral didactisch bezig. Ze spreken hier in de rekenboeken nog over kwartjes en dubbeltjes. Nos-tal-gie.
De kinderen die klaar zijn, mogen gaan lezen, maar de helft van de kinderen loopt een beetje rond in het lokaal, gaat op het bord tekenen en/of speelt met het speelgoed wat er staat. Persoonlijk vind ik dat twee uur huiswerkbegeleiding erg lang is. Officieel zijn we om 18.00 uur klaar. In het begin van de week moesten de kinderen tot 18.00 uur wachten, omdat dat nou eenmaal de afspraak was. Zie je het al voor je, kinderen die klaar zijn en lang moeten wachten tot zij iets anders mogen doen….dat verliep niet helemaal soepel.
Om 18.00 moeten de kinderen baden, zo noemen ze dat hier. Hierdoor hebben ze dus helemaal geen tijd meer om (buiten) te spelen. Van de week hebben we voorgesteld om rond half 6 te stoppen (de kinderen die klaar zijn en dat zijn ze meestal allemaal), zodat zij nog even buiten kunnen spelen. Hier was de juf het wel mee eens (én de kinderen ook), maar dit moest dan wel eerst overlegd worden met de leidster. Het was gelukkig helemaal prima. Ik blij, de kinderen blij, iedereen blij . De kinderen hebben mij buiten nog een spel aangeleerd, die spelen we nu bijna elke middag. Het enige wat hiervoor nodig is, is één stoepkrijtje. De overige kinderen spelen op speeltoestellen of vermaken zich met fietsjes, bladeren, rennen, lezen et cetera. Mooi om te zien dat ze met weinig toch veel plezier kunnen hebben. De leidsters zitten buiten meestal op een stoel erbij. Ik vind het juist leuk om met de kinderen bezig te zijn, daarvoor ben ik hier tenslotte.
Op dinsdag is er geen huiswerkbegeleiding en moet ik om 08.00 beginnen. De kinderen zijn dan naar school, maar dan begeleid ik een jongetje van 5. Hij moet overdag naar de peuterspeelzaal, maar dit is tot op heden nog niet geregeld. Het is een heerlijk ventje, hij lacht om alles. Hij heeft een taalachterstand en kan moeilijk communiceren. Langzaamaan leert hij steeds meer woordjes. Als ik ergens zit en ik moet meekomen, pakt hij mijn hand en zegt hij: “kom”. Als hij iets heeft gekleurd en ik vraag wie dat heeft gedaan, wijst hij met een vinger naar zichzelf en zegt hij: “me”. Hij ziet er veel kleiner uit dan dat hij is. Ook zijn broertje heeft moeite met communiceren. Het mooie is dat zij het meeste wel begrijpen wat je zegt. Lichamelijk kun je (helaas) ook nog steeds de gevolgen van hun verleden zien. Heftig, maar vooral schrijnend om te zien. Mooi dat ze nu op een plek zijn waar ze rust, regelmaat en veiligheid ervaren.
Er zijn nog zoveel dingen die ik tussentijds heb opgeschreven over het werk. Ik schrijf tussendoor de verschillen met Nederland op, zodat ik hier later nog een op terug kan kijken. Niet alles is even netjes/respectvol om online te publiceren, dus dat doe ik dan ook niet.
Ik heb deze week helaas al zes kakkerlakken moeten verwijderen uit mijn leven. Wat zijn die beesten eng, vooral als ze zo uit het niets verschijnen. Ik kan nu wel beamen dat als er één kakkerlak is, dat er dan altijd nog een is. Ik kwam de douche op en toen lag er al een hele grote op z’n rug……gelukkig had ik insectenspray gekocht en heb ik wat op ‘m gesprayd. Toen deze helaas was gesneuveld, wilde ik gaan douchen, maar toen zat er weer zo’n basterd naar me te kijken. “Hey Aniek, leuk je te ontmoeten.” Insgelijks dacht ik, maar toch kwam daar weer de insectenspray tevoorschijn. Die beesten kunnen rennen, echt niet normaal. Vanaf de eerste spray rende hij het hele douchehok door, maar ik bleef volhouden. Zo lang totdat ik zelf bijna nokkie ging van de gassen, maar hij was wel dood. Ik heb ‘m weggespoeld door het putje en er een stop op gezet. Hopelijk komen er dan minder kakkerlakken….
Ook heb ik deze week met Michel geskyped en hebben we samen het Nederlands elftal gekeken, haha. Ro-man-tisch. Woensdag waren we 5 jaar samen, gek dat we dan niet samen zijn. Maar goed, nog zes weekjes en dan zien we elkaar weer :-)
Al met al, een week met weer veel ervaringen, spanningen en plezier. Op naar een nieuwe week!
Veel liefs vanuit hier!
X
-
16 Oktober 2015 - 17:16
Papa:
Fijn dat het goed gaat, Aniek. Leuk om te lezen en mooi dat je met de kinderen naar buiten kunt. Hier stuur je momenteel nog geen hond naar buiten. -
16 Oktober 2015 - 20:00
Shirley :
Heeeeee Aniek!!!
Wat supertof om zo je reis te volgen. Ik moet erg lachen om je verslagen omdat je schrijft zoals je praat dus ik kan me Helemaal voorstellen hoe zoiets gaat hahaha. Je maakt echt vette dingen mee! Maar ook mooie dingen lees ik. Wij vangen Michel komende week wel een keer op ;) geniet nog en ik blijf je verhalen Lezen...
X Shir -
16 Oktober 2015 - 23:13
Hanny :
Hoi, hoi, fijn dat het je goed gaat daar en dat je daadwerkelijk iets kunt betekenen. Geeft je een goed gevoel denk ik! Ongetwijfeld dat je ook de gebeurtenissen uit het verleden meekrijgt van de kinderen, erg genoeg. Fijn dat jij daar nu mooie dingen aan toe kunt voegen voor de kinderen, aandacht, liefde en didactisch. Op naar een nieuwe week weer, wij wachten op je volgende verhaal! XX van ons! -
19 Oktober 2015 - 08:48
Linda Schepers:
Heee Aniek!
Wat een super leuk verslag weer! Je hebt het maar druk met alle kakkerlakken! Ik zal bussen haarlak meenemen dan pakken we ze allemaal!:)
Heftig en mooi je werkverhaal!! Succes deze week en tot zaterdag!! -
19 Oktober 2015 - 12:10
Dopper:
Hey juf Aniek, wat een leuke schrijfstijl heb je. Leest lekker makkelijk weg.
De tijd gaat inderdaad hard, maar zo te horen heb je je plek daar al aardig gevonden. Went het lichaam al een beetje aan de tropische temperaturen?
Goed dat je zelf al direct zoveel innitiatief neemt m.b.t. de begeleiding van de kinderen en het aanvragen van een buitenspeelmoment! Zo win je de kinderen ook direct voor je :-)
Hopelijk heb je een megaverpakking van de insectenspray meegenomen, want dat gaat aardig hard zo te horen... Maar leuk dat je naast huiswerkbegeleiding ook maatschappelijk betrokken bent bij de ongediertebestrijding :-D
Vanavond komt Michel bij ons eten, krijgt hij in ieder geval weer een keer een normale maaltijd ipv continue maar 'uit eten' te gaan bij de KFC, Mac of BK... Vooral niet te veel zorgen maken dus.
Veel plezier weer de aankomende week en ben benieuwd naar je volgende verslag!
Groetjes Rick -
21 Oktober 2015 - 09:20
Pascalle:
Wat leuk en bijzonder zeg wat je daar allemaal doet voor die kinderen!
Ben benieuwd hoe het proces met het jongetje van 5 verloopt.
Interessant ook om die verschillen te lezen, en hoe betrokken jij bent bij de kinderen.
Je bent goed bezig daar :-) -
21 Oktober 2015 - 11:43
Kiki:
Aniekiiee!!
Wat leuk om te lezen zeg!!
Volgens mij ben jij echt een super juf/begeleidster voor die kinderen!!
Die gaan jou echt wel missen straks!!;)
Ik zou zeggen geniet maar van die tropische temperaturen..hier is het herfst.....iehhhww!!
Heeeeel veel plezier en succes!! Maar dat komt helemaal goed volgens mij!;) Geniet maar hard van die 6 weken...voor het weet zie je Michel weer!! Grapje:P:P
P.S. Is er toevallig al een postduif op bezoek geweest??
Miss you dikke knuffel en kus xxx Kiki
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
