Week 3
Blijf op de hoogte en volg Aniek
23 Oktober 2015 | Suriname, Paramaribo
Ook was er vorige week een reclamestunt van het taxibedrijf, want zij bestonden één jaar. De taxichauffeur vroeg of ik mee wilde rijden tijdens deze stunt. Helemaal prima, leuk om een keer mee te maken. Daar gingen we, in de taxi, samen met nog minimaal 50 taxi’s van hetzelfde bedrijf. Anderhalf uur lang toeterend door de straten van Paramaribo. Iedereen die van rechts en links kwam, moest stoppen, omdat “wij” erdoor moesten. De voorste twee taxi's stopten elke keer bij straten van links en rechts en zetten hun auto midden op de weg, zodat men wel moest stoppen. Het kan hier allemaal. Ze voelden zich net politieagenten. We gingen ook langs concurrenten, dus het leek de taxichauffeur wel handig als hij dan zijn ramen dicht zou doen. Je weet tenslotte maar nooit wat er gaat gebeuren. Super fijn om te horen, een echte geruststelling.
Een keer per week komt er bij ons een schoonmaakster. Vorige week vrijdag heb ik haar voor het eerste ontmoet. De eerste ontmoeting met mensen gaat hier altijd wat stug, maar als je eenmaal met ze in gesprek gaat, worden ze losser en zijn ze ook geïnteresseerd in jou. De schoonmaakster is een vrouw van 28 met vier kinderen. Niet alle kinderen zijn van dezelfde man. Ze heeft sinds kort een baby’tje gekregen, maar ze weet nog niet of ze bij deze man/vriend blijft. Interessant om hier meer over te weten. Wat maakt dat de (tiener)zwangerschappen hier zo aanwezig zijn en hoe werkt dat dan. Ze vroeg aan mij ook hoe oud ik was, toen ik haar antwoorde met 25 schrok ze en vroeg ze verbaasd: “en je hebt nog geen kinderen?” Het is hier dus raar als je op deze leeftijd nog geen (meerdere) kinderen hebt. Zelf wijt ze de vele alleenstaande moeders aan het feit dat de jongens hier erg hun best doen om je voor zich te winnen. Ze laten je voelen en denken dat je alles bent en ze geven je dan ook alles. Hebben ze je eenmaal in bed gekregen en je bent zwanger, dan gaan ze er vaak vandoor. Op naar hun “buitenvrouw”, zo noemen ze dat hier. Echt niet alle jongens/mannen zijn zo, maar toch wel het merendeel. Vooral de moeders zorgen voor hun kinderen. Ze vertelde wel dat sommige meiden zelf ervoor kiezen om meer kinderen te maken, soms wel tot ze er 8, 9 of 10 hebben. Wiens schuld is het dan, als we praten over schuld? Ik weet het niet.
Deze moeder doet alles voor haar kinderen om ze zo goed en onbezorgd mogelijk op te laten groeien. Ze werkt niet voor haar man, niet voor haar zelf maar voor haar kinderen. Ze moet met weinig geld rondkomen en krijgt niet altijd hulp vanuit haar familie. Ze weet zelfs niet of sommige familieleden wel van haar houden. Zo’n verhaal raakt me dan wel.
Qua schoonmaken gaat het hier wel lekker op z’n gemakje. De eerste dag dat ze hier was, ging ze na een half uur rustig zitten eten. Toen deed ze weer iets en hierna ging ze alle tijdschriften die ik had liggen doorlezen. Vandaag deed ze wel wat meer. Ze begint om 09.00 en is officieel om 15.00 uur klaar. Ik denk persoonlijk dat onze verdieping in één uur af kan hebben, maar er moet ook gerust worden tussendoor. Toch is ze elke keer dat ze er is eerder klaar. Vandaag ook om 13.00 en toen heeft ze even een dutje gedaan in de woonkamer. Heerlijk, haha.
We hebben wel nog even nummers uitgewisseld, want ze heeft weinig vrienden en vindt het leuk om in contact te blijven. Toen ik haar mijn Nederlandse nummer gaf, vroeg ze of ik met dit nummer ook de taxi’s moest bellen. Toen ik ja zei, vroeg ze: “vindt je vriend dit dan niet erg?” Haha.
Ik had er nog niet zo over nagedacht, maar ik denk inderdaad dat ik het niet aan Michel ga vertellen. Hij zou er maar achter komen dat ik een taxi bel met mijn Nederlandse nummer……
Gisteren zijn we met een paar mensen uit eten geweest, want mijn huisgenootje was er gisteren voor het laatst. Na het eten hebben we nog een drankje gedaan bij iemand thuis en zijn we gaan stappen bij dé club van donderdagavond. Van 23.00 tot 01.00 draaien ze hier salsamuziek en vanaf 01.00 “gewone” muziek. Er zijn veel Nederlanders te vinden, maar ook veel lokale bevolking. Vooral mannen die de Nederlandse chickies proberen te versieren of uit te nodigen voor een dans. Je moet hier erg losjes in je heupen zijn, maar gelukkig ben ik dan ook ontzettend ritmisch. Ik kreeg zelfs een complimentje dat ik mooie Surinaamse billen had. Mijn avond kon niet meer stuk. Jammer dat deze billen in Nederland niet zo worden gewaardeerd.
Het werken is ook nog steeds erg fijn om te doen. Ik weet de namen van de meeste kinderen al te onthouden. Het klinkt misschien gek, maar ik voel me steeds meer verbonden met deze kids en er ontstaan kleine bandjes tussen ons. (Ik weet niet of bandjes een woord is trouwens). Het jongetje wat ik elke dinsdag begeleid, zoekt steeds meer toenadering door mijn hand vast te houden, bij me te komen zitten of een knuffel te geven. Op deze momenten moet ik echt wel even slikken. Het is zo’n lieverd, maar heeft helaas zijn omgevingsfactoren niet mee. Opgegroeid in de binnenlanden en verwaarloosd. Kinderen uiten hun emoties amper. Als ze dit doen, dan wordt het meteen afgekapt. Huilen doe je niet, want je wordt toch niet geslagen….Er zijn ook al momenten geweest dat een kindje moest huilen en ik er op dat moment bij ben en dan kies ik er gewoon voor om het kindje bij mij te nemen en het te laten huilen. Als ik dat niet zo doen, gaat dat tegen mijn gevoel in en dat wil ik niet.
Sinds deze week houd ik bij wat ik met het jongetje allemaal heb gedaan en wat mij is opgevallen. Aan het eind van de rit zal ik dit schrift aan de leidsters geven. Ik weet niet of ze er iets mee zullen doen, maar dan heb ik in ieder geval mijn best gedaan. Zo probeer ik uit alle kleine momentjes iets moois te halen. Al met al begint het me wel zwaarder te vallen. Wetende dat ik over vijf weekjes weer weg ben en ik ze moet achterlaten. Ze zijn veilig, gezond en hebben onderdak, maar toch…
Morgen komt mijn nieuwe huisgenootje, dus dat is ook weer gezellig.
Xx!
-
23 Oktober 2015 - 22:14
Lisa:
Hoi meis,
Erg leuk om je verhalen te lezen!
Je hebt al een hoop gedaan, tijd gaat snel.
Geniet ervan en veel succes!
xxx Lisa. -
23 Oktober 2015 - 22:39
Wilma:
Hoi Anniek,
Wat een mooie verhalen kun jij schrijven zeg !! Inderdaad komt Linda morgen naar je toe. (Ik zie als een berg op tegen het afscheid ) maar zij heeft er zelf heel veel zin in om jou te ontmoeten. Jullie zullen het vast heel gezellig krijgen samen. Ik begreep dat je het kaartje niet ontvangen hebt en ik denk dat het aan de postzegels ligt. Ik heb geen priorty zegels gebruikt kwam ik vandaag achter. Dom dom dom maar ik ga zeker in de herkansing hoor !! Heel veel groetjes en plezier met elkaar en succes bij het bijzondere werk wat je daar verricht.
Groetjes Wilma
-
23 Oktober 2015 - 22:49
Hanny:
Wat heb je er toch weer een prachtig verhaal van gemaakt! Zit hier met een smile alles te lezen. Je maakt van alles mee zo. Kan me voorstellen dat je je al een beetje hecht aan de kinderen, dat gaat zo snel. Zal best lastig zijn het afscheid straks, maar geniet nog maar van de komende weken. Je kunt nog veel betekenen voor de kinderen daar! Veel plezier ook met je nieuwe huisgenoot vanaf morgen. Doei! XX -
24 Oktober 2015 - 10:15
Papa:
Hoi Aniek,
opnieuw een leuk verhaal! Heb wat mailproblemen dus zie het nu pas. Je hebt je vader ook niet gevraagd of je met je Nederlandse nummer zomaar taxichauffeurs mag bellen, maar goed....
Het is een dubbel gevoel waarschijnlijk om te weten dat je daar binnenkort weer weg moet, terwijl je net "een bandje" krijgt met de kinderen. Maar goed dat je dit gedaan hebt en ik ben blij dat ik hierover vanaf het begin meteen positief geadviseerd heb. Ik ben trots op je!
groetjes,
Pap X -
25 Oktober 2015 - 11:53
Mam:
Ha,
Gezellige verhalen. Zeker het reclame ritje van de taxi is erg verrassend :) Misschien mag je met die geweldige samba billen van je, ook nog eens op een reclameposter voor dat bedrijf:)
Je bent een ster in "bandjes" maken!
Veel plezier verder, ook met Linda want zij is inmiddels gearriveerd, las ik in je app.
Tip: Misschien kunnen jullie, in het weekend, ook bij de POST wat vrijwilligers werk gaan doen. Waar blijven die kaarten en brieven toch?
XXx -
25 Oktober 2015 - 17:52
Ria:
Geweldig verhaal weer Aniek! Pas op met die taxichauffeur, is niet leuk voor Michel als jij straks een "buitenman" hebt! Geniet er nog lekker van daar, de kinderen zullen jou straks zeker missen (net als wij jou nu missen)!
Maar er komen daar ook steeds nieuwe lieve vrijwilligers begrijp ik en meer kun je niet voor ze doen.
Liefs van Ria en Chris -
25 Oktober 2015 - 18:13
Mam:
....tja Aniek,
kan het als "biebmiep" toch niet laten...
"BuitenVROUW" ...een mooi boek van Joost Zwagermans..
XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley